गुँडको माया

उडेर चरी जहाँ गएपनी गुँड मै फर्कन्छ,
गुँडको माया मारेर टाढा कति नै रहन्छ

चाहना मेरो छ कति मधूर.....

चाहना मेरो छ कति मधूर ,मुटु नै मिठ्याउने
फूलको थुंगा टिपेर तिम्रो ,चुल्ठोमा सजाउने

परी पो हौ कि पिरती तिमी,दिलकी रानी हौ
हिरा र मोति जडेकी तिमी,मायाकी खानी हौ

लाग्छ है डर संभाली पाइला, गनेर चाल्दछु
तिमीलाई भनी साँचेको माया ,मनमा पाल्दछु

मानिस ! तेरो के भर भो

दुश्मन तेरो तँ आफै बन्छ्स, तँलाई के डर भो
आफैलाई धोका दिएर हिंद्छ्स , तेरो के भर भो
मानिस ! तेरो के भर भो

मन तुने आज भी न सुना मेरा केहना/ खुदसे ही करके बैर , रूठा है तू खुदसे क्यूँ ? तकलीफें सारि क्या फिर न आएंगी ? क्यूँ लड़ने का मन्त्र नही है पढता ? आज तू खुदको बुलंद करले , कल तू ही दुनिया बन पाएगा / जितले तू खुदको अभी , वरना बेचारा ही कहलाएगा /

जे छ जस्तो त्यस्तै रहन्छ

ऋतू हजारौं बदलिन्छ्न
बैशाख लाग्दा हुन्छ सुरु
अन्त्य पतझड़ नांगो रुख
कसले पो के लिएर जान्छ
जे छ जस्तो त्यस्तै रहन्छ

हर्ष गर्नु स्वभाविक छ
नौलो बिहानी झुल्किदा
रून आँशु तयार हुन्छ
अंधकार त पक्कै छाउँछ
जे छ जस्तो त्यस्तै रहन्छ

धागो जल्छ त्यो बल्दैन
त्यसले के उज्यालो छर्छ
तेल संगाली दियो बाल्नू
कालो कहाँ नै रहन्छ
जे छ जस्तो त्यस्तै रहन्छ

अल्छि ! म

मेरो अल्छिपनको सिमाना नै छैन
लाग्छ गरेर खाने जमाना नै छैन
निष्क्रिये प्राय भएको छ शरीर
ढुंगाको देउता बसने यो मंदिर !

तथास्तु भन्न हात के उचाल्नु ?
टिको लाउन निधार पनि थाप्दैन
कुहिएर जालान नैबेद्धहरू
खानलाई मुख पनि खोल्दैन !

मैले लेख्या हैन यो कविता
यो त मसि र कागजको कारण हो
दिमाग पनि लगाउँदिन म त
यो घोर अल्छ्याईँको उदाहरण हो !

तिहार

बल्दछं दियो झिलिमिली
मनै रमाउने अहा !
स्वर्ग भन्नु यहिं नै हो
अंत खोज्नु कहाँ
बालेर दियो हर्षको
संकल्प साधना गरौं
सँधै होस तिहार यस्तो
मिलेर प्रार्थना गरौं

अब दर्द नही रहा

कुछ तुने दिए थे
कुछ मेरे अपने थे
अब दर्द नही रहा

ज़ख्म वह भर गए
निशां भी मिट गए
तडपा था मैं कभी
अब दर्द नही रहा
कुछ तुने दिए थे
कुछ मेरे अपने थे
अब दर्द नही रहा

चाहता मैं भुलाना मगर
जेहेन मे बसा था मगर
सम्भाला ख़ुदको मैंने
दर्द मे अब तलक
अब दर्द नही रहा
कुछ तुने दिए थे
कुछ मेरे अपने थे
अब दर्द नही रहा


ना पुछूंगा ख़ुद से
ना पुछूंगा तुझ से
सवाले बेरुख़ी का
हालात से सिखा हूँ
मैं संभल चुका हूँ
अब दर्द नही रहा
कुछ तुने दिए थे
कुछ मेरे अपने थे
अब दर्द नही रहा

रेहने दो दोस्ती भी
यह रिश्ता है मेहंगा
दिल से जो कंगाल हो
दोस्ती ख़ाक निभाओगे?
तन्हा ही ख़ुश हूँ
अब दर्द नही रहा
कुछ तुने दिए थे
कुछ मेरे अपने थे
अब दर्द नही रहा

छायाँ

उज्यालोमा ,
छायाँ बन्छ शरीर
अनिश्चित आकार हुन्छ
विराट हुन्छ रूप पनी
तुक्ष रति हुन्छ फेरि
कालो छायाँ फैलिदै टाढा
भयावह देखिन्छ काया
डल्लो सानो, आकार घटी
हुन्छ टाउको खुट्टा मुनि
आफ्नो छायाँ कति प्यारो
सुम्सुम्याई हर घडी
भाग्न बाद्धय तुल्याई दिने
त्यों अन्धकार निर्मोही
विचरो ! विवश !
प्रकाश छैन लुक्न गयो
शरीर पनि तड्पिरह्यो
छ्टपट आत्मा भावबिह्वल
ज्योतिसंगै विलीन भयो
झुल्केला के ! अब फेरि ?
छायाँले साथ छोड़ी
अन्धकार मै रुन्गिरह्यो
अर्ध जिवीत शरीर बनी

मेरो इन्द्रधनुष

मेरो इन्द्रधनुष दुई रंगको
कालो सेतो अचम्मको
भावनाको सागरबाट
स्वप्नको आकाश सम्म
अहा! कति प्यारो छ
जीवनको दुई पाटो
हर्ष र बिस्माद संगै
जे हेर्दछु त्येही देख्दछु
त्येसैले म हाँस्दछु
आँखा चिम्ले अँध्यारै हो
खोलेर उज्यालो चुम्दछु
मेरो इन्द्रधनुष दुई रंगको
कालो सेतो अचम्मको

अभी और जीना है

तेरी याद में मैखाने में.. पेहेरों बैठा करते हैं , तो क्या हुआ गर पिना छोड़ दिया , गमे जिंदगी अभी और जीना है ....अभी और जीना है

मन चंचल

अविरल कहिंसे जलधारा
बनके नदी है बेहेती
मन चंचल न सुख पावे
हरपल मो से है केहती
कभी बावंरिसी भंवर मे
गोता खूब लगाए
उभरके फिर किनारा
पटवार भी न पहुँचाए
मनका सागर है गेहरा
गेहराई समझ न आवे
जो समझूँ मैं मनको
मन फिर भी न समझे

होली पूर्णिमा

लाखौं रंगमा म एउटा रंग हूँ, कहिले म रंगेर जिउँदछु कहिले रंगाई हाँस्दछु

रंगमंच

पर्दा उठे पर्दा गिरे
बारी बारी कोई आए
नौटंकी खूब दिखाए
मनुष्य चोला हाए रे हाए !

तिमी

लाज मानी किन नजर ,
लुकाउन खोजेकी हौ
रातो गाला लाज मानी ,
अझै रातो भएकी छौ

नाकको फूलि झुल्कियो है ,
प्रभातको घाम सरि
हिमाल सरि चम्कियो है ,
सुन्दर तिम्रा दांत पनि

केश हो की बादल त्यो ,
बर्षातको बेला जस्तो
म त रुझें पिरतिमा ,
मायालुको खेला कस्तो

हत्केलाले मुहार छोपी ,
जून कतै छेकिदैन
तिमी जति माया गर्ने ,
अरु कोही भेटिदैन

झ्याउरे भाका

बाँशुरी गाऊँछ मधूर भाका शिषिर बनमा
सुरिलो बन्छ संगीत मेरो पिरती मनमा
प्रिये बसन दिलमा

खेतको कान्ला चढेर जाम्ला धानको बालिमा
मनमा बस्यो परेली आँखा ओंठाको लालिमा
सानी फूलको डालिमा

जोतेर हलो खनेर माटो पिरती रोपौंला
पछ्यौरी भिज्दा आँशुले तिम्रो मायाले छोपौंला
दुःख हाँसेर कातौंला

रातको जून चम्किला तारा तिम्रै शीरमा
आऊँला फर्की जहाँ गएपनि नरुनू पिरमा
जोवन तिम्रै भरमा

आउन जाऊँ नौडाँडा पारि बादलको देशमा
बाँशुरी मेरो श्रृंगार तिम्रो गोपिको भेषमा
तिम्रो बादालु केशमा

यो सन्देश नेपाल सरकार समक्ष्य पुर्याउन सबै देशप्रेमी नेपालिहरुमा मेरो अनुरोध छ

पार्दैछ्न टुक्रा चिरेर छाती नेपाल आमाको
कतिमा शहीद बनेर भाथ्यो एउटै छाना यो /

जातिको भेद तोडेर भाथ्यो नेपाल हाम्रो एक
एकता यस्तो तोडेर फेरि पार्दैछ्न हेर अनेक //

पशु पो हुन कि बुद्धि नै भ्रष्ट पागलहरु हुन
शिष्नुमा पानी लगाई दल घाउमा यिनका नून ///

जोडेर हात गरौं है विन्ती यी मुर्खहरुलाई
स्वार्थकोलागि देशनै भाँडने यी जन्तुहरुलाई ////